همانند بسیاری از والدین شما ممکن است نگران مکیدن پستانک یا انگشتان کودک خود باشید. ممکن است نگران مضر بودن آن باشید، یا اینکه در چه سنی باید متوقف شود و اگر این عادت در کودک شما باقی ماند و موقف نشد چه باید انجام دهید.
ابتدا خیالتان راحت باشد که این نوع عادت مکیدن، یک واکنش غیر ارادی و طبیعی نوزاد است. آن‌ها از وقتی که در رحم مادر قرار دارند شروع به مکیدن انگشت شست یا دیگر انگشت‌ها می‌نمایند.
بیشتر کودکان بین سنین 2 تا 4 سالگی خودشان به صورت طبیعی از مکیدن شست و سایر انگشتان دست می‌کشند. این رفتار به تدریج در طول این دوره کاهش می‌یابد زیرا کودک بیشتر زمان بیداری‌اش را به کنجکاوی محیط اطراف خود می‌گذراند. در نتیجه لازم نیست والدین اقدامی برای ترک عادت کودک انجام دهند.
اگر کودک بعد از 4 سالگی هنوز عادت مکیدن شست را به همراه داشت، والدین باید به تدریج او را از این کار منع کنند.
همچنین والدین می‌توانند به متخصص مراجعه کنند جهت ساخت پلاک مناسب برای جلوگیری از مکیده شدن شست توسط کودک و هم چنین برطرف کردن ناهنجاری فکی پیش آمده.
اگر این عادت نادرست برای یک مدت طولانی ادامه داشته باشد، سلامتی دندان های کودکان به شدت به خطر می‌افتد. مکیدن انگشت با گذشت زمان، می‌تواند باعث به هم ریختن فرم صحیح دندان ها شود.
این مشکلات تنها محدود به کج شدن دندان ها نمیشود، و ممکن است حتی در ساختار فک کودکان که هنوز در حال رشد و توسعه است، اختلالاتی ایجاد کند.
به دلیل اینکه مکیدن انگشت نحوه رویش و چیدمان دندان‌ها و فک را تحت تاثیر قرار می‌دهد، در نتیجه گفتار کودک و نحوه صحبت کردن اون نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. این مساله می‌تواند باعث شود کودک نوک زبانی صحبت کند یا حروف را به شکل مناسبی تلفظ نکند.
مکیدن شست برای مدت طولانی می‌تواند منجر به باز شدن بایت (open bite) (فاصله بین دندان‌های جلویی در فک بالا و پایین) شود و پس از آن با قرار گرفتن و حرکت دادن زبان در این فضا، این فاصله به صورت دائمی باقی خواهد ماند
- شما باید برای ارسال دیدگاه وارد شوید
لطفاً جهت ثبت نام ابتدا وارد شوید یا ثبت نام کنید.
